Τα τελευταία 30 χρόνια, τα αυτοκίνητα αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ έχουν δει μια αδιάκοπη ανάπτυξη στην ιδιοκτησία αυτοκινήτων. Καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός συνεχίζει να αυξάνεται, αναπόφευκτα αυξάνεται και ο αριθμός των οχημάτων και των ελαστικών.
Κάθε χρόνο, 20 εκατομμύρια τόνοι ελαστικών χρειάζονται απόρριψη και η ποσότητα αυτή αυξάνεται συνεχώς κατά περίπου 4% κάθε χρόνο. Συνεπώς, όλη αυτή η ποσότητα πρέπει με κάποιον τρόπο να απορριφθεί. Τρεις είναι οι συνηθέστεροι τρόποι απόρριψης παλαιών ελαστικών:
α) Σε χώρους υγειονομικής ταφής όπου τα παλαιά ελαστικά θάβονται, μολύνοντας τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα με βαρέα μέταλλα. Ένα ελαστικό χρειάζεται περίπου 2.000 χρόνια για να αποδομηθεί από το περιβάλλον.
Από το 2006, βάση νομοθεσίας δεν επιτρέπεται η ταφή ελαστικών εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
β) Με αποτέφρωση όπου τα παλαιά ελαστικά καίγονται προκειμένου να μείνει ατόφιο το ατσάλι. Αυτό όμως αποτελεί τεράστια μόλυνση για το περιβάλλον, καθώς υπάρχουν αυξημένες εκπομπές CO2 και σπατάλη πρώτων υλών.
γ) Με ανακύκλωση όπου τα μεταχειρισμένα ελαστικά μετατρέπονται σε πολύτιμο πόρο. Το 100% των εξαρτημάτων ενός ελαστικού ανακυκλώνεται και παράγει νέες πρώτες ύλες (τρίμμα ελαστικού, ατσάλι, λινό).
Σαν αποτέλεσμα, η ανακύκλωση ελαστικών οδηγεί στην αειφόρο ανάπτυξη και καινοτομία μέσω της επαναχρησιμοποίησης σύμμεικτων απορριμμάτων σε χρήσιμες πρώτες ύλες.
Με αυτόν τον τρόπο η ανακύκλωση μας προσφέρει ένα πιο βιώσιμο μέλλον μέσα από:
- Την διατήρηση και επαναχρησιμοποίηση των φυσικών πόρων
- Την προστασία του περιβάλλοντος
- Τη μείωση της αποψίλωσης των δασών για την παραγωγή νέου καουτσούκ
- Τη μείωση της αποψίλωσης των δασών για την παραγωγή νέου καουτσούκ
- Τη μείωση της αποψίλωσης των δασών για την παραγωγή νέου καουτσούκ
